Oto uczta dla wielbicieli mistrza muzycznej kolorystyki – dwie pozycje z dorobku Maurice’a Ravela: mistrzowsko zorkiestrowana i opatrzona – jak na tamte czasy – wyjątkowo chwytliwym tytułem Pawana na śmierć infantki oraz Koncert fortepianowy G-dur, w którym kompozytor, podążając śladami Mozarta i Saint-Saënsa oraz łącząc ducha klasyki z jazzowym brzmieniem, wskazuje na ideał równowagi i klarowności w muzyce. Wracając do tytułu koncertu – okazuje się, że o ile w przypadku Ravela mitologiczny Tantatos okazał się tropem przewrotnym, to już w przypadku baletu „Romeo i Julia” Prokofiewa strzała Erosa prowadzi najsłynniejszych kochanków z Werony wprost w objęcia śmierci. Powstałe w ponurych czasach Stalinowskich dzieło urzeka zarówno tematem, jak i muzyką. Obie suity baletowe stanowią samodzielne symfoniczne dzieła koncertowe.