Wiek XIX i romantyzm to dla muzyki czas szczególny; czas wielkich emocji, burzliwych uczuć, duchowych uniesień i wewnętrznych konfliktów. Nic więc dziwnego, że najwięksi twórcy tej epoki, obok dużych form instrumentalnych, tworzyli również wspaniałe utwory kameralne, w których romantyczna uczuciowość wybrzmiewała w sposób szczególny, nabierając nierzadko osobistego, intymnego wymiaru.

Jednym z najpiękniejszych dzieł kameralnych tego okresu jest Kwartet smyczkowy a-moll nr 13 (1824, znany również jako Kwartet „Rosamunde”) Franza Schuberta. Piszący zawsze z „głębi serca” twórca romantycznej pieśni doskonale operuje tu nastrojem i dramaturgią, raz po raz śpiewnym, łagodnym i utrzymanym w jasnych barwach frazom przeciwstawiając te, w których wybrzmiewa poczucie niepokoju, osamotnienia, a nawet rozpaczy. Całość przenika tęskny Schubertowski liryzm – będący sygnaturą całej twórczości kompozytora.

W programie koncertu znalazł się również wczesnoromantyczny Kwintet klarnetowy B-dur op.34 (1815) Carla Marii Webera. Pełne radosnego wdzięku oraz lirycznej melancholii dzieło, przypominające właściwie miniaturowy koncert na klarnet i kwartet  smyczkowy, zachwyca rozbudowaną wirtuozowską i niezwykle wymagającą technicznie partią klarnetu, w której solista ma możliwość zaprezentowania pełni barw oraz możliwości technicznych instrumentu.