Beethoven  i Mendelssohn – dwaj wielcy twórcy, którzy z jednej strony w swojej genialnej muzyce zaszczepiali filozofię i ducha swoich epok, z drugiej – nie bali się wykraczać poza ich ramy: pierwszy, uznawany za mistrza klasycyzmu, miał duszę romantyka, drugi zaś – czuł i komponował jak romantyk, a jednocześnie myślał jak klasyk. Podczas tego koncertu przypomnimy te kompozycje z dorobku twórców, w których ich wielka inwencja pięknie oddaje ducha epok, w których przyszło im żyć. Zaczniemy od Uwertury Piękna Meluzyna (1834), zainspirowanej tragiczną historią tytułowej nimfy. Mendelssohnowi znakomicie udało się oddać tragizm bohaterki uwięzionej między dobrem a złem, a także uchwycić atmosferę tej przejmującej historii i zbudować jej dramaturgię.

Pozostając w kręgu muzyki kompozytora, posłuchamy następnie pełnego uroku Koncertu fortepianowego g-moll (1831). Wybrzmiewać będzie w nim zarówno romantyczna uczuciowość i liryzm, jak również wspomniana wcześniej, obecna w twórczości  Mendelssohna, synteza pierwiastków klasycznych i romantycznych.

Do klasycyzmu na dobre wrócimy w kolejnej części koncertu, a to za sprawą IV Symfonii Beethovena – dzieła w jego symfonicznym dorobku wyjątkowego; lekkiego, pogodnego i beztroskiego, co w żadnym razie nie odbiera mu artystycznej wartości. Napisana z Beethovenowską konsekwencją i dyscypliną, radująca nasze uszy Czwarta, potwierdza tylko niezmierzony geniusz jednego z największych symfoników wszech czasów, który wiedziony duchem swej epoki, nie przestawał podążać za swoim wewnętrznym głosem.