Czy podczas jednego koncertu można prześledzić 200-letnią genealogię muzyki, od renesansu do klasycyzmu?
 
Prehistoria skrzypcowej sonaty – a także toccaty na instrumenty klawiszowe – przypada na XVII wiek, burzliwy czas epidemii i wojen religijnych. W tym niespokojnym czasie z regularnie zbudowanej muzyki renesansu stopniowo rozwija się nowy język, pełen ekspresji i wzniosłej retoryki. Padewski skrzypek Giovanni Battista Fontana i organista Bazyliki św. Piotra Girolamo Frescobaldi tworzą podwaliny pod wirtuozowski kunszt, który przekazywały sobie kolejne pokolenia.
 
Szczytem barokowego mistrzostwa są utwory Buxtehudego, Bendy i Händla, którzy na zawsze zapisali się w historii muzyki. Przejrzysta, matematycznie fascynująca architektura ich utworów łączy się nierozerwalnie z intensywną ekspresją.
 
Narodziny współczesnej techniki skrzypcowej można zaobserwować w twórczości Tartiniego, założyciela pierwszej prestiżowej szkoły muzycznej Scuola di Nazioni, prekursora nowoczesnej techniki prowadzenia smyczka. Jego uczeń, Pietro Nardini, przyjaciel Leopolda Mozarta, utwierdził w muzyce skrzypcowej język klasycyzmu, przygotowując podłoże pod genialne sonaty Wolfganga Amadeusza.
 

Robert Bachara / skrzypce barokowe
Marcin Świątkiewicz / klawesyn

GIOVANNI BATTISTA FONTANA (1589–1630)
Sonata seconda
 
JOHANN HEINRICH SCHMELZER (ok. 1620 / 1623-1680)
Sonata III ze zbioru Sonatae Unarum Fidium
 
DIETRICH BUXTEHUDE (ok. 1637-1707)
Preludium g-moll BuxWV 149

 
FRANTIŠEK BENDA (1709-1786)
Sonata na skrzypce solo L3.116
 
GIROLAMO FRESCOBALDI (1583-1643)
Toccata g-moll
 
PIETRO NARDINI (1722-1793)
Sonata Es-dur
 
GIUSEPPE TARTINI (1692-1770)
Sonata g-moll „Z trylem diabelskim”
 

BILETY:
35 zł normalny
30 zł ulgowy