W roku 1834 Franciszek Liszt miał 23 lata. Był, podobnie jak Fryderyk Chopin ulubieńcem paryskich salonów. Obaj wzbudzali ogromne zainteresowanie, zarówno grą na fortepianie, kompozycjami a także urodą, obyciem.

Sława wirtuoza fortepianu sprawiła, że do drzwi Franciszka Liszta, bo o nim tutaj mowa, ciągle pukali chcący zostać jego uczniami. Rekrutowali się najczęściej spośród arystokracji francuskiej, angielskiej, niderlandzkiej. Pamiętamy również o jego polskich uczniach, z nich, ulubionym Mistrza był Juliusz Zarębski – teraz nieco zapomniany wirtuoz fortepianu, prekursor gry na instrumentach o dwu klawiaturach i, gdyby nie przedwczesna śmierć, zapewne wielkości Fryderyka Chopina i równy mu sławą.

O ostatnim koncercie, a właściwie tygodniu w Filharmonii Gorzowskiej poczytasz w moich „wyimkach”, które podłączę. Przez najbliższe prawie dwa miesiące na afiszach Muzyka połączona ze śpiewaniem. A więc arie z operetek, oper, fragmenty musicalowe, piosenki rozrywkowe. W najlepszych wykonaniach, z topowymi solistami. Sześć kolejnych koncertów, łącznie z sylwestrowym. Będzie co słuchać i na co popatrzeć!

Najsampierw Niccolo Paganiniego I  Koncert Skrzypcowy D-dur op. 6. Pochodzi z lat 1817-1818, składa się z trzech części, a początkowa wersja była w tonacji Es-dur. Solistą w naszej filharmonii będzie Pan Mariusz Patyra, znany i uznany młody skrzypek, który wsławił się wygraniem Konkursu Skrzypcowego im. Niccolo Paganiniego w Genui w roku 2001. W ramach nagrody miał zaszczyt zagrać na słynnych skrzypcach Il Cannone Guarneriego del Gesu, nagrodzony został skrzypcami lutnika z Dallas Jacka Erwina, które posiadają – jak piszą znawcy – „tę samą miarę”, jak Il Cannone.

Jeszcze Miła, do piątku i do Requiem Amadeusza dwa dni. Jeszcze nie wiem, jak będzie, jak pokazanym zostanie. Na razie słucham sobie z CD. I jak zawsze Lacrimosę cofam po kilka razy. Nią opłakuję naszego Piotra.  Chciałbym Ci zdań kilka o niedzielnym koncercie, występie Zespołu Męskiego Gregorianum. Może nie tyle o występie, a o tym co warto wiedzieć, zanim się na tę prezentację chóralną pójdzie.

Nie uwierzysz Miła, jakiej Muzyki teraz słucham. Teraz, kiedy napoczynam ten list do Ciebie. Otóż robiłem porządki na półce, gdzie stareńkie kasety magnetofonowe. Większość już się nie nadaje do odtwarzania. Kilka tak. Te zostawiłem sobie jeszcze,
zawinąłem w folię, by kurz ich nie dosięgał. Niektóre położyłem obok radia, by sobie przypomnieć i muzykę, i czasy, kiedy jej na bieżąco słuchałem.

O tym, że Piotr odszedł, przeczytasz w moich „wyimkach”, które podłączę do listu. Znasz Go z moich listów, fotografii. I już nic więcej o Nim! Bo boli.  Cieszę się, że u Ciebie coraz lepiej i że masz nadzieję w najbliższe święta Bożego Narodzenia być już u siebie, w domu.

Dwanaście dni od mojego pisania! No i nareszcie wczoraj  jakaś – wprawdzie niezwykle krótkie to pisanie – wiadomość od Ciebie!  Bardzo dziękuję. Także za pozdrowienia od Pani Urszuli!  Cieszę się, że znów jesteś w tamtym przyjaznym miejscu. I z Panią Urszulą w pobliżu. A już za powrót do instrumentu, za to, że zaczęłaś znów ćwiczyć, moje Najwyższemu modlitwy dziękczynne.

Bardzo Pani dziękuję za wiadomości od Julii i o Julii. Teraz jestem o Nią spokojniejszy. Mam nadzieję, że już w pierwszych dniach listopada wróci na swoje miejsce, tam, gdzie Pani jest opiekunką, że moje do Niej pisanie będzie docierało, jak dotąd. Cieszę się i dziękuję, że przechowuje Pani moją paczuszkę dla Julii. Sądzę, że sprawi Jej radość jej zawartość.

Żadnej wiadomości od Ciebie, Julio! Mam nadzieję, że nic złego się nie stało, że paczuszkę powierzoną Poczcie Polskiej otrzymałaś, że cieszy Cię słuchanie muzyki. Możliwości, jakie ma to malutkie pudełeczko, są nieograniczone. Bo i radio, i odtwarzacz i nagrywać można. Także przechowywać zdjęcia. Wgrałem niektóre z mojego Łośna, z tegorocznej jesieni.