Kolejny koncert to okazja do przypomnienia wybitnych dzieł kameralnych twórców XIX i XX wieku, również tych, którzy kojarzeni są głównie z dużymi formami orkiestrowymi. W programie znalazły się dwa duety napisane na fortepian oraz pojedyncze instrumenty smyczkowe. Każdy z utworów, stawiając przed wykonawcami wysokie wymagania, czyni z nich równorzędnych partnerów w muzycznym dialogu.

Sonata wiolonczelowa g-moll (1901) w pełni dowodzi, że twórczość kameralna Sergiusza Rachmaninowa, choć skromna, w niczym nie ustępuje kunsztem jego znanym i cenionym utworom symfonicznym czy fortepianowym. Interesujący jest już sam dobór instrumentów – współbrzmienie wiolonczeli z fortepianem nie jest bowiem w literaturze muzycznej tak powszechne, jak na przykład fortepianu i skrzypiec. Kompozycja stanowi duże wyzwanie dla obu wykonawców; partia fortepianu, wykonywana wprawdzie w duecie, nie ustępuje trudnością i wirtuozerią solowym dziełom Rachmaninowa. Całość najwybitniejszego dzieła kameralnego rosyjskiego twórcy przenika romantyczno-mistyczny klimat oraz wielka uczuciowość.

Kameralnym arcydziełem jest także Sonata A-dur Césara Francka (1866) uznawana za jedną z najlepszych sonat na skrzypce i fortepian, jakie kiedykolwiek napisano. Powstała z fascynacji grą Eugène’a Ysaÿe’a i jemu została zadedykowana. Od momentu prawykonania jej przez wybitnego belgijskiego skrzypka, nieodmiennie zachwyca konstrukcją, głębią harmonii oraz płynnością i pięknem melodii.

-------------------------------------

Dyrekcja Filharmonii zastrzega sobie możliwość zmiany terminu, godziny i miejsca koncertu, wykonawców, programów oraz cen biletów.